افتالموسکوپ

افتالموسکوپ، ابزاری برای بررسی فضای داخلی چشم. به طور کلی تصور می شود که چشم پزشکی در سال 1851 توسط فیزیولوژیست آلمانی هرمان فون هلمهولتز اختراع شده است، اگرچه گاهی اوقات آن را به ریاضیدان و مخترع انگلیسی چارلز بابیج نسبت می دهند که در سال 1847 ابزاری شبیه به افتالموسکوپ ساخت. افتالموسکوپ الگویی برای اشکال بعدی آندوسکوپی شد. این دستگاه از یک نور قوی تشکیل شده است که می تواند توسط یک آینه یا منشور کوچک به داخل چشم هدایت شود. نور از شبکیه و پشت از طریق سوراخ کوچکی در افتالموسکوپ منعکس می شود، که از طریق آن معاینه کننده یک تصویر بزرگنمایی شده غیر استریوسکوپی از ساختارهای پشت چشم، از جمله دیسک بینایی، شبکیه، رگ های خونی شبکیه، ماکولا و مشیمیه را می بیند. . افتالموسکوپ به ویژه به عنوان یک ابزار غربالگری برای بیماری های مختلف چشمی مانند رتینوپاتی دیابتی مفید است.